Мастацкия сродки к стихотворению Анатоля Вялюгина "Спелы бор" З усих саборау есць сабор, Дзе згодзен я малицца: У спелым леце, спелы бор, Звиняць твае звантцы. У душным водар палян, Дзе маладосць хадзила, Багун, дурничник, дурнапян—раздзьмули усе кадзила. Стаяць палки баравикоу; Дрыжыць басок чмялины. Глыбоки мох, на лисцях кроу Мядзвежае малины. Падсочак стрэлы на ствалах, Нибы крыжы пакуты. Спяшаецца барсук-манах У цемны свой закутак... На кожным кроку навина, И душна ад чабору, А песню кожная сасна Свайму спявае бору.

Спелае лета-эпітэт
спелы бор-метафара
маладосць хадзіла-метафара
душны водар-эпітэт
палкі баравікоў-метафара
дрыжыць басок-метафара
мядзвежае маліны-метафара
падсочак стрэлы-метафара
барсук-манах-перыфраза
спявае бору-метафара