Бейімбет Майлин айт күндері краткое содержание на казахском .Помогите пожалуйста!

Қазақстан жаңалықтарыБіз әлеуметтік желіде:
СұрақтарЖауапсызҚолданушыСұрақ қоюБлог жазуБлогРадиоБейімбет Майлин айт күндері әңгімесі керек+1 дауыс124 қаралдыБейімбет Майлин айт күндері әңгімесі керекбейімбет майлинайт кундеріMilana778ОқушыҮй тапсырмасы5.02.2016сұрақ қойдыОбъявление скрыто.1 жауап+2 дауысЖақсы ЖауапБейімбет Майлиннің айт күндеріәңгімесі: - Айт құтты болсын! - Айтсын, жақсылығы бірге болсын! - Жылон екі айда бір келген жарықтық «айт» қой, бұл күнді көрген де баршығар, көрмеген де бар шығар... I Сәске түс. Желсіз тынық ыстық. Азғанамал ауылдың қорасында көлеңке сайын топтанып, көбі салған түтінгеықтасында тұр... ызындаған маса, сона, шіркей есінді тандырғандай...Ауылдың адамының бәрі қыбырлап, ерсілі-қарсылы кезіп жүр. Бәрі декиінген. Жүздерінде әлденедей бір куаныштың белгісі бар. Жер ошақбіткеннің көбінде асылған қазан, ақ көбігі бұрқылдап семіз ет қайнапжатыр... Кәрі-құртаң шалдар, кемпірлер екеу-екеу көлеңкеде отыр.-Жарықтық-ай, бұл күнді де жұрттың көретін күні бар екен-ау!.. Ауылдыңорта жеріндегі бір үйдің алдында үйме-жүйме болған кісі. Ішінде кәрілеукемпірлер, бірен-саран шалдау адамдар да бар... Біреуі пышақ қайрап, біржігіт семіздеу қызыл өгізді ұстап тұр. Шеттен келген адам: - Құрбандыққабыл болсын, - дейді. - Әмин, айтқаның келсін! - дейді шалдар. - Неғыпкеш қалып жатырсындар? - Малдың табылғаны-ақ осы болды... шетінен ұстапсоятын бұрынғы дәуір қайда... Жұмағазы Зәйкүлмен шетте сөйлесіп тұр... -Сен шалсайшы, мен кәйтейін. - Қой, ойбай, өзің кір, мен ренжімеймін. -Кір, кемпір, Жұмекең рұқсат берген соң, несіне тоқталасың. - Ия, шынайтам. Шала ғой, мен бұрын да шалып жүрмін ғой... құдай қабыл қылсамахрұм қылмас... - Қой, мені әуре қылма... - Неге? - Соны қалайшалатынын да, намазын қалай оқитынын да білмеймін. * * * Алдыңғықатардағы ақ отаудан бұралып бір келіншек шықты. Басында шетінкестелеген шашақгы көгілдір жаулық. Неше түрлі асыл тұмаршалар қадағанкөк пүліш қамзолдың төсі неше түрлі асыл ілгек, алқым бауларменбезелген. Тысқа шығып біраз тұрды да: - Еркежан, - деді. Үйден 16-17шамасындағы бұралған әдемі қыз шықты. Үсті-басы малынып тұр. Келіншеккүлімсіреп: - Суға барайық. Айдарлым да келе жатыр екен, - деді. Қыдырыпжүрген бір-екі жігіт арт жағынан келіп келіншекті қытықтап қалды. -Қойшы, ибай, ұятты... - Мұнша безеніп қайда барасың... - Айттаймын... -Байы үйде жоқ болған соң құтырып жүргенін көрмеймісің, - деп екіншіжігіт күлген болды... * * * Терлеп-тепшіп, үйінің көлеңкесінде ақтекесін сойып жатқан Молдағалидың қасына Уәли келді. - Айт кұтты болсын.- Айтсын... - Немене, сен тоқтынды саттың ба? - Жоқ. - Маған сатшы,әжеме құрбан шалдырайын. - Ақша дабай. - Күз аларсың. - Болмайды. Уәликеткен соң Молдағали текенің терісін жұдырықтап жатып: - Аштан өлейіндеп жүріп, айтта несі бар екен, алдап апарып сойып бір тоймақ қой, - депкүлді... II Ауылдан оңаша, томардың жел жағында үш қара үй тұр.Маңайында қыбыр еткен мал да жоқ, ызындаған маса да жоқ, асылған қазанда жоқ, кезіп жүрген адам да жоқ... Күнбатыс жақ шеттегі үйдіңкөлеңкесінде, үсті-басы өрім-ерім болып бүкшиіп он екі-он үш жасар біркыз бала мен бір орта жасты әйел отыр.Жүздері сарғылт, көздері ісіңкі...«Уф!» деп күрсінеді. Әлденені ойлайды... Айдай әлем қуанып жатқан «айт»оған азап секілді. Бар айтатыны: - Сорлады-ау, сорладық-ау... Ауылжақтан ақсандай басып орта жастағы бір еркек келеді.Киімі алым-жұлым,мойнында дорба. - Қатын, Бәкен қалай? - Не қалайын сұрайсың, сорладығой. - Немен, қайтты ма? - Қайтты. Көлеңкеге сылқ етіп құлай кетті,жылады. - Ақыр байдың түбі аштан өлер деген осы екен-ау... Зейнеп ше? -Кірпігі қимылдап жатыр еді, не болғанын білмеймін. - О да өлген шығар.Мойнындағы дорбаны алып жерге тастай берді, ішінде бірдеме бар секілді. -Бірдеме таптың ба әлде? - Мардымды нәрсе жоқ. Тырдай жалаңаш алты-жетіжасар бір ұл, бір қыз бала тысқа шыға келді. Қапшықтан алып жатқандомалақ малдың терісін көріп екеуі бірдей тарпа бассалды. Таласты. -Қойындар, кұрғырлар. Мә, біреуіңе жүректің құлағы бар. - Күніменжүргендегі әкелгенің осы ма, - деді қатыны. - Е, қайтейін, бермегенсоң... мынау текенің ені... Мынау жүректің құлағы... мұны да иткелақтырған жерінен алдым...Жұрттан қайыр кеткен ғой... құрбандарыныңқанын бер деп едім, Ұлбала бәйбіше айқай салды: «Былтырдан беріасырағаным жетер» деп... не бергенін қайдан білейін... - Ай,сорлысың-ау, мана өзім барғанда ішек-қарнын аршып бірталай нәрсеәкелетін едім, аурудан шыға алмадым ғой...